– Więc on tu jest – rzekła dramatycznie Madison.

o skałę. Niżej strumień znów stawał się łagodny i dostojnie
Masz jego listy?
- Może jednak... - zaczął ponownie. - Może
Sinclairowi przebiegł po plecach zimny dreszcz.
zniknął z widoku, Sinclair odwrócił się do żony.
krawędź skały.
jeszcze gotów na wyzwolenie tego uczucia. Jego zachowanie
pośrodku szyby rozchodziła się pajęczyna pęknięć.
- Teraz to widzę.
teraz miała na sobie zwyczajną białą koszulkę z
kupi komputery, ale zupełnie nie rozumiem po co. A niech
poślubnej.
uwagę raczej na jej piersi niż rozum? Którzy jej
Już się zmierzchało, kiedy Sinclair ponownie

zainteresował się hrabia.
wróci i nie będzie mógł dokończyć rozmowy.
- No, dobrze, niewykluczone, że masz rację, lecz nie chcę, żebyś się rozczarowała.
Na półpiętrze zatrzymała się przed portretem z czarną wstążką w rogu. James Balfour
ten sposób, że zna się języki.
Hope przez chwilę milczała, po czym uniosła dłoń i westchnęła.
Spostrzegł, że przygląda mu się z nowym zainteresowaniem.
- Bo opuściła rodzinę. Myślałem, że uciekłaś do Hampshire.
twarzy. Nie mógł się doczekać, żeby go zmazać.
wręcz natarczywa.
- Victor Santos.
— Tak. Słyszałam, jak jego żona mówiła do pana Rucastle, że nic nie może na to poradzić.
- Pan wybaczy - przerwała mu natychmiast. - Ktoś musiał wprowadzić pana w błąd. Ja nie mam matki. Umarła przed wielu laty, za granicą.
- Do zobaczenia - uśmiechnęła się szeroko. Patrzył na nią przez chwilę, opartą łokciami o drzwi kabrioletu, uroczą i piękną z błyszczącymi oczami, włosami przysłaniającymi delikatną twarzyczkę. Poczuł lekkie ukłucie żalu.
Mundurowy wzruszył ramionami.